André Weel

Als middelbare scholier twijfelde ik lang over wat ik moest gaan doen na het eindexamen. Ik vond klassieke talen prachtig en was er ook goed in, maar ook de betavakken trokken mij aan. Lange tijd stond een studie wis- en natuurkunde bovenaan mijn lijstje. Uiteindelijk werd het toch de tweede keus: geneeskunde. In feite een uitgestelde keuze. Eerst maar aan de slag, dan zien we later wel welk specialisme het wordt. Na zes curatieve jaren, eerst in diverse ziekenhuizen en daarna als huisarts, werd het uiteindelijk de arbeids- en bedrijfsgeneeskunde. Weer een keuze waarbij je veel achterlaat, maar in dit vak kon ik wel veel van mezelf kwijt. Ik kreeg er ook alle ruimte voor. Wie krijgt tegenwoordig nog de kans om in werktijd een promotieonderzoek te doen? Uiteraard kostte dat ook zeeën aan vrije tijd, maar er waren geen zorgen over het inkomen. Toen ik 45 was promoveerde ik op een onderzoek naar groepsinformatie op basis van periodiek gezondheidsonderzoek van werkenden. Enkele jaren later werd ik geregistreerd als epidemioloog. Na 16 jaar praktijk werd ik bedrijfsarts-opleider. Tegelijk begon ik te schrijven. Binnen de redactie van het vaktijdschrift was daar ook alle ruimte voor. Eerst artikelen, later ook boeken op het gebied van de arbeidsgeneeskunde. Na de eeuwwisseling schreef ik steeds meer over beroepsethiek. Het is een vak vol lastige situaties en professionele dilemma's! Na mijn pensionering begon ik aan een boek over de beroepsethiek voor artsen voor arbeid en gezondheid. Samen met anderen: met een verzekeringsarts en een filosoof. Vijf jaar lang waren we samen op weg. Onze schrijftocht kende hoge toppen en diepe dalen, maar het boek is eind 2023 voltooid.