Het UWV heeft een memo uitgebracht over de beoordeling van duurzaamheid van arbeidsbeperkingen bij Post-COVID in het kader van de Wet Werk en Inkomen naar Arbeidsvermogen (WIA). Met dit document wil het UWV bijdragen aan meer uniformiteit en consistentie in de besluitvorming bij WIA-beoordelingen.
Doel van het memo
Het memo is bedoeld als handreiking en inspiratiebron voor verzekeringsartsen en andere professionals die betrokken zijn bij de beoordeling van arbeidsongeschiktheid. Het gaat nadrukkelijk niet om nieuw beleid, protocol of richtlijn, maar om een samenvatting van expert opinion en jurisprudentie.
Het doel is om:
- rechtsgelijke besluiten te bevorderen bij WGA- en IVA- beoordelingen (80–100%),
- de motivering van besluiten te versterken,
- en het aantal bezwaar- en beroepszaken terug te dringen.
Inhoudelijke accenten
Het memo benadrukt het belang van individualisering en transparante motivering. Algemene aannames volstaan niet; er is een cliëntspecifieke onderbouwing nodig, met een scherp oog voor het fluctuerende en grillige beloop van Post-COVID. Dit sluit aan bij recente jurisprudentie, waarin rechtbanken hebben gewezen op de noodzaak om meer rekening te houden met het langdurige en niet-lineaire karakter van deze aandoening.
De combinatie van juridische onderbouwing, actuele literatuur en praktische aanbevelingen maakt het memo een bruikbaar en betrouwbaar hulpmiddel voor de praktijk. Tegelijkertijd blijft er een spanningsveld met het beoordelingskader van de sociale wetgeving, dat nog sterk uitgaat van een lineair herstelmodel.
Betekenis voor bedrijfsartsen
Voor bedrijfsartsen biedt het memo een helder en consistent kader dat aansluit bij de dagelijkse praktijk. Het ondersteunt in de communicatie met werknemer en werkgever en in de samenwerking met verzekeringsartsen. Daarbij onderstreept het document dat het betrekken van ervaringsdeskundigheid van patiënten essentieel is om de impact van klachtenpatronen en herstelbeperkingen goed te begrijpen en mee te wegen.
